‘Leraren moeten niet over elkaar praten, maar mét elkaar’ 

Pestgedrag onder leraren tegengaan. Dat is de onderwijsmissie van Lucelle Comvalius, Leraar van het Jaar 2019. “Het is een lastig onderwerp, maar als we het niet bespreken en oplossen, lopen leraren op een gegeven moment weg of komen ze ziek thuis te zitten.”

In deze rubriek vragen we onderwijsmensen die je kent uit het publieke debat of die zich laten horen op sociale media naar hun persoonlijke missie én missers.

Naam: Lucelle Comvalius
Bekend als: Leraar van het jaar voortgezet onderwijs 2019, initiatiefnemer van de Linkedin-campagne #ookikhebmijnvmbodiploma, winnaar van diverse onderwijsprijzen, coach bij de training Vrouw en respect bij het Justitieel Complex Zaanstad onder leiding van Minchenu Maduro van Stichting Brandon.

Dit is mijn persoonlijke onderwijsmissie:

“Ik wil het pesten onder leraren terugbrengen. Het is een onderwerp waarover weinig wordt gesproken. Dat snap ik in deze tijden van lerarentekorten, maar als we het niet bespreken en oplossen, lopen leraren op een gegeven moment weg of komen ze ziek thuis te zitten. We willen dat leerlingen zichzelf kunnen zijn en dat ze opgroeien in een veilige omgeving, maar leraren onderling veroordelen elkaar ook vaak. Vooral als iemand innovatief is of de dingen anders doet, vinden mensen daar iets van. Er wordt geoordeeld over afkomst, geaardheid, over hoe iemand lesgeeft of over de manier waarop iemand een relatie opbouwt met leerlingen en hun ouders.”

Zo wil ik dat bereiken:

“Een leraar die bij een leidinggevende klaagt over een collega, zou als eerste van zijn leidinggevende de vraag moeten krijgen: ‘Heb je dat al met je collega zelf besproken?’ Openheid draagt bij aan een veilige cultuur. Kan of durf je het niet zelf te bespreken? Schakel dan een coach of vertrouwenspersoon in. Je moet niet over elkaar praten, maar mét elkaar. Ook als omstander ben je krachtiger dan je misschien denkt. Als iemand wordt gepest, moet je ingrijpen. Bij leerlingen doe je dat ook, dus waarom niet bij collega’s? Ik heb het dan over roddelen, maar ook over collega’s die elkaar het werk onmogelijk maken. Ik wil dit onderwerp echt op de kaart zetten en ga erover in gesprek met het ministerie en maatschappelijke organisaties.”

Zo sta ik bekend:

“Ik ben optimistisch. Zelf ben ik als leraar langdurig gepest, desondanks wilde ik altijd doorgaan met lesgeven. Leerlingen en ouders staan voor mij bovenaan en geven me veel energie. Ik wil ook graag dingen veranderen in het onderwijs. Daarom probeer ik, naast het lesgeven, samen met de politiek en diverse maatschappelijke organisaties het onderwijs nog mooier te maken.”

Grootste misvatting in het onderwijs:

“Dat alleen leerlingen gouden weken nodig hebben! Leraren moeten evengoed ontdekken wat ze aan elkaar hebben. Als team moet je aan elkaar wennen, zeker als je elkaar nog niet goed kent. Ik werkte op het Helen Parkhurst in Almere, en daar werd wel veel aandacht besteed aan elkaar beter leren kennen. Zo ontdekte ik hoe belangrijk het is om je meer te verdiepen in je collega’s en hoeveel dat kan opleveren.”

Als ik één ding mocht veranderen in het onderwijs:

“Dan worden de pestende leraar en de leidinggevende verantwoordelijk gehouden voor het pestgedrag. Het heeft bij leerlingen ook lang geduurd, nu is een school aansprakelijk. Terecht, pesten maakt mensen echt kapot. Als je wordt gepest, is het heel lastig dat te melden. Toch wil ik alle leraren die pestgedrag meemaken, oproepen een klacht in te dienen bij hun leidinggevende of externe vertrouwenspersoon. Houd een logboek bij en noteer wat er is gezegd, wanneer en door wie. We zijn als leraren een voorbeeld voor de leerlingen, dus ik vind dat pesten op de werkvloer veel serieuzer moet worden aangepakt.”

Meer weten?

• Een veilige werkplek creëren in het team doe je met elkaar. Lees welke invloed je zelf hebt en wat je kunt doen als te maken krijgt met grensoverschrijdend gedrag.
• Bij DidactiefOnline vind je een publicatie over pesten in de lerarenkamer. Aanleiding van het artikel is een enquete waaruit blijkt dat scholen pesten onder medewerkers wel signaleren, maar daar vaak niet adequaat op reageren.